Het einde van de hel en wat daarop volgt
Reinier Sonneveld hanteert een duidelijke definitie over de hel: de hel is gelijk aan het dodenrijk. Op grond van deze definitie komt er al snel een einde van de hel, want als iedereen uit de dood opstaat, raakt de hel leeg. Zeker als de satan en zijn trawanten in de poel van vuur en zwavel worden gegooid om daar vertrapt te worden.
Velen hanteren een ruimere definitie voor de hel, waarbij zowel de Gehenna, de vuurpoel, de vuurpoel met brandende zwavel als de buitenste duisternis onder vallen.
Ik schaar mij achter de definitie van Reinier Sonneveld, omdat dat meer helderheid geeft. Weliswaar is de hel sterk veranderd nadat Jezus de sleutels (Op. 1:18) van de dood en het dodenrijk heeft ontvangen. Zelfs de overwinning van Jezus op de satan is in de hel bekend. De Schrift vertelt, dat dit nieuws verkondigd is aan de generatie die tijdens Noach leefde. (1 Petrus 3:17-4:6) Verondersteld mag worden dat dit grote nieuws zich als een lopend vuur verspreid heeft in de hel. Zo leerde elke bewoner van de hel hun Cipier, Jezus Christus, kennen.
Wat ik tot nu toe over de hel geschreven heb, ging daarbij ook over een tweede kans. Alle mensen die uit de dood opstaan, krijgen in mijn ogen een tweede kans. Reinier Sonneveld gaat verder. Hij beweert dat alle ongelovigen duizenden kansen zullen krijgen, totdat zij zich definitief aan de HEER zullen overgeven. Totdat zij hun knieën zullen buigen en Hem als hun HEER zullen erkenen, en Hem zullen loven om wat Hij heeft gedaan.
Reinier Sonneveld wil niet te speculatief zijn. Maar het inzicht dat de opgestane mensen kunnen kiezen lijkt mij logisch, omdat God wil dat wij Zijn evenbeeld weer gaan vertonen. Het evenbeeld dat bij de zondeval zo afschuwelijk is aangetast. Wij weten nu nauwelijks hoe Adam en Eva vóór de zondeval hebben geleefd. Hoe vrij zij waren in hun keuzes. Hoe vaak zij de boom van kennis van goed en kwaad links hebben laten liggen om God te gehoorzamen. We weten het niet.
Wel weten we, dat God de mensen als wezens heeft geschapen die op Zijn liefde kunnen reageren. De mensen konden keuzes maken en waarschijnlijk daardoor in liefde toegroeien naar God en naar elkaar. De mensen kregen de opdracht om de aarde te beheren. Dat vraagt om keuzes. Keuzes die samen in afhankelijkheid van God moesten worden genomen. Zo groeiden ze in liefde, naar God en naar elkaar toe.
De opgestane mensen krijgen deze eigenschappen terug. Ze moeten leren de goede keuzes te maken op een nieuwe wereld waarin de omstandigheden heel anders zullen zijn dan op de oude wereld. De drie doodsvijanden zullen zijn verdwenen. Zij zullen zo bevrijd van demonische krachten hun eigen keuzes kunnen maken. Wat een weelde.
Het boek van Reinier Sonneveld biedt zo ruimte om meerdere onderwerpen te bespreken. Op mijn website heb ik diverse zaken belicht die altijd verder uitgewerkt, dan wel gecorrigeerd kunnen worden. Ons gezamenlijke beeld is nog lang niet compleet. Dat vraagt om verdere studie en diepgaande gesprekken.
Hieronder plaats ik enkele opmerking over het boek van Reinier Sonneveld.